Aromaterapia, artreterapia, dogoterapia… przykładów jest naprawdę wiele. W licznych przypadkach poprawnie przystosowana terapeutyka będzie w stanie istotnie zmniejszyć symptomy dolegliwości albo nawet zatrzymać jej postęp. Czasami specjalistyczna rehabilitacja jest nieunikniona dla właściwej egzystencji – tak jak w przypadku niewydolności płucnej, która zazwyczaj wymaga tlenoterapii.
Dlaczego terapia tlenem?
Terapia tlenem jest przepisywana przede wszystkim takim organizmom, które wykazują problem z niewydolnością oddechu. Przyczyn choroby może być naprawdę sporo; od dychawicy aż po zwłóknienie torbielowate; Tlenoterapia wskazana jest także tym osobom, które chorują na POChP, zwłóknienie płuc czy dysplazję oskrzelowo-płucną. Terapia tlenem organizowana jest zazwyczaj z pomocą specjalistycznego narzędzia, znanego jako koncentrator tlenu. Przedmiotem terapii tlenem jest oczywiście wzrost obecności tlenu w płucach. Mechanizm wdmuchuje tlen do układu oddechowego chorego; w kolejnym etapie tlen dostaje się również do jego krwi. Hemoglobina z właściwym zagęszczeniem tlenu powstrzymuje zaistnienie kwasicy, mianowicie jednej z niebezpiecznych efektów niedotlenienia.
Na jakiej zasadzie działa koncentrator tlenu?
Podstawową operacją, jaką wykona uruchomiony koncentrator tlenu, jest zaczerpnięcie (a tak naprawdę: wessanie) powietrza z najbliższego otoczenia. Następny etap to jego sprężenie; po tej czynności powietrze zostaje przepuszczone przez specjalistyczne filtry, a tlen zostaje oddzielony od azotu. Użytkownik aparatury wykorzystuje czysty tlen – a korzysta przy tym ze profesjonalnej maseczki czy wąsów tlenowych. Co ważne, zagęszczenie czystego tlenu bywa bardzo wysokie – waha się zazwyczaj się pomiędzy 91 a 95% stężenia.
